Wanneer een mens per fiets het desolate landschap tussen Burgos en Leon doorkruist, willen zijn gedachten al wel eens afdwalen. Aangezien niets menselijks me vreemd is, werd ook ik met dit fenomeen geconfronteerd. Niet geheel tegen mijn zin overigens. Zeg nu zelf, deze avond verblijven we in Hotel Via de la Plata SPA. Let hierbij vooral op het laatste woord. Niet blauw of rood maar SPA zoals, ik zeg maar wat, Jacuzzi. En al even willekeurig moet ik dan denken aan de Spa van mijn goede vriendin A. P. (ik wil niet de politieke carrière noch de florisante dokterspraktijk van haar echtgenoot in diskrediet brengen) die we met een overigens select gezelschap al meermaals gefrequenteerd hebben. Ik geef toe, ik ben een fan !
Ondertussen zou een mens vergeten dat er vandaag alweer een rit van 70 km op het programma stond. Een vrij vlakke rit weliswaar. Van Mansilla de las Mulas tot Astorga. Ik opteerde ervoor om niet door Leon te rijden, maar om onderlangs Leon te passeren. Een drukke stad met de fiets, het is niet echt mijn ding.
Door ten zuiden van Leon te blijven passeerden we echter Valdevimbre waar onderstaande foto's werden genomen. In de heuvels zijn grotten gemaakt die nu gebruikt worden voor de opslag van wijn, maar sommige ook als huis of restaurant.
En na de eentonige korenvelden is niks mooier dan de hopvelden die me ook nu weer doen denken aan een frisse pint. Maar de sportman in mij roept me tot de orde en daardoor blijft het maar bij denken. Althans nog vier dagen ...
Bij het binnenrijden van Astorga vind je deze gigantische Sint-Jacobschelp op één van de rotondes.
Bij aankomst nog wat verbroederd met een Amerikaans stel en een Oostenrijkse Freulle. Lekker op een terrasje wat gepraat over onze voorbije dagen en wat ons dreef om iets dergelijks te doen.
En ondertussen bezochten Carine en Bjarne ook de stad met de kathedraal maar vooral het wondermooie paleis van Gaudi, waar ook het museum van de Camino is ondergebracht.
En zo komen we alweer bij ons traditioneel nummer van de dag. Ik kies voor The Scene met 'Breek de Ban' (Ik vind jammer genoeg geen video). Persoonlijk vind ik The Scene en vooral Thé Lau één van de beste groepen van Nederland. Schitterende teksten en muziek. Maar vandaag kies ik voor 'Breek de ban' omdat ik het nummer toepasselijk vind niet alleen voor vandaag maar ook voor mijn pelgrimstocht. Want aan het eind is er niets dan liefde, liefde, liefde, .... Het klinkt misschien melig maar het is er wel bal op !
Het eind van de saaiheid is altijd het uur van de waarheid
het dal lonkt donker onder de piek
als je aarzelt is het altijd God zelf die je aankijkt
soms is het vechten, soms is het muziek
Half groggy zie ik het joch dat in bed in zijn boek las
hoe prairies en bergen werden geslecht
in het westen dat toen nog verder dan ver weg was
waar de zon ondergaat, ver weg maar echt
dan klinkt een welbekende stem in de ring
Breek de ban, drink en dans en zing
Aan het eind is er niets dan de liefde, de liefde, de
liefde...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten