Om iets na negen zat ik alweer op de fiets richting Compiègne. De eerste kilometers waren prachtig. De oneindigheid van het landschap en de stilte waren prachtig. Aan de abdij van Vaucelles kwam ik zelfs twee vrouwen met de mountain-bike tegen. Voor het overige geen mens gezien, op een eenzame jogger na.
Het eerste deel van de rit deed me denken aan 'Het Bourgondisch complot' van Michiel Hendrickx. De TV-reeks waar hij met een binnenschip door Frankrijk vaart. Ik herinner me nog dat hij dan door een lange tunnel moest en een stuk van de bovenbouw van zijn schip moest verwijderen. Dat was het 'Souterrain de Riqueval'. Deze morgen passeerde ik aan de tunnel maar ik kon door de vele bomen en begroeiing de uitgang/ingang van de tunnel niet zien.
Maar niet getreurd, enkele kilometers verder passeerde ik aan de bron van de Schelde. Echt een mooi stuk natuurschoon en vooral heel erg rustig. Er staat zelfs een gedenkplaat van Antwerpen.
Ondertussen kwam ik op mijn route ook al de eerste pijlen en St-Jacobsschelpen tegen. Maar helaas heb ik geen andere pelgrims gezien. Het traject was al serieus heuvelend (vandaag zou ik ongeveer 1000 hoogtemeters doen).
In de late voormiddag nog een cola gedronken op het centrale plein in Saint-Quentin en mijn eerste stempel gekregen. Gisteren had ik vergeten een stempel te vragen in het hotel.
Daarna doorgereden naar Saint-Simon (toevallig !) waar Carine een plaatsje gevonden had in de schaduw om onze pic-nic te nuttigen. De baguette met Brie, honing, pijnboompitten en salade smaakte heel goed. Was blij dat ik eens wat anders dan die zoetigheid kon eten.
Vandaar ging het naar Noyon (90km) en zo tot in Compiègne. Het laatste stuk was langs en over de vele kanalen die deze streek rijk is. Eén van de bruggen waar ik over moest was afgesloten maar gelukkig was er een deel waar de voetgangers over konden. Daar waaide echter een stuk van het veiligheidsnet in mijn stuur en ik werd naar de zijkant gecatapulteerd. Gelukkig viel ik niet in het water maar ik hield er welk een flinke schaafwonde aan over.
Als nummer van de dag kies ik Willy Deville 'Each word's a beat of my heart'. Willy ofte Mink Deville leerde ik al een hele tijd terug kennen toen ik nog op de humaniora zat en leraars als Guido Van Steen en Erwin De Feyter me voor het eerst in contact brachten met de betere muziek. Daar heb ik ook de liefde voor de New Wave aan overgehouden. Maar daarover later meer.
Willy Deville is een sublieme muzikant en heeft veel goede nummers geschreven maar dit nummer vond ik vandaag heel toepasselijk.
Looks like a blue blue
day
Only wish that I could
say
That this is rain in
my eyes
I only wish I could
find the words
To say just how I feel
inside
So please listen
close
Each word's a beat of
my heart
Some way somehow I'll
find
How to say what's on
my mind
'Til then you'll have
to read my eyes
Looks like a blue
day
Only wish that I could
say
That this is rain in
my eyes
So please listen
close
'Cause each word's a
beat of my heart
Each word's a beat of
my heart
Each word's a beat of
my heart
Hey Carl, so far so good dus :). Geniet van je trip. Om je een tip te geven luister eens naar de Editors, The Weight.Ben er zeker van dat dit nummer zal blijven hangen tijdens je fietstocht... Greets Danny
BeantwoordenVerwijderenNiet slecht !
BeantwoordenVerwijderen