donderdag 11 juli 2013

Route Barrée

Deze morgen hebben we ons wat langer uitgeslapen.  Het ontbijt was uitstekend en tot op heden eigenlijk al het meest verzorgd.  En bovendien smaakte het lekker.
Daardoor was het echter al kwart voor tien als ik mijn stalen ros de sporen gaf.  En het eerste deel was dwars door het centrum van Tours.  Niet evident, zeker als de GPS niet echt snel reageert.  Dus een paar keer verkeerd gereden.  Nooit echt ver maar leuk is anders.  Bovendien veel verkeerslichten en nogal dikwijls moeten stoppen.
Enfin, eens door Tours gaven we ons paard de sporen maar lang mocht de pret niet duren want opeens stonden we voor een afgesloten brug en was er met mijn racefiets geen doorkomen aan.  Voor de eerste keer moest ik mijn detailkaart aanspreken.  Op goed geluk en na wat medewerking van enkele, overigens heel vriendelijke, Franse dames (jammer genoeg geen jonge deernes) toch de weg gevonden naar de oorspronkelijke route.  Maar ondertussen hadden we al heel wat tijd verloren. 



Na dit interludium heb ik er flink de pees opgelegd want ik had met Carine afgesproken in Dangé Saint-Romain en dat was toch al 66km van Tours.  En in het eerste anderhalf uur had ik met al dat oponthoud amper 15 km gereden.  Maar bon, dat hoort er uiteraard bij.  
Ondertussen zaten we al langs de Vienne (zie foto hieronder) en was het redelijk vlak rijden.  Iets na één was ik dan ook op de pc-nic plaats bij moeder de vrouw.


Een kwartiertje later passeren Gino (rode trui) en Dave (witte trui) Malesys voorbij onze pic-nic plaats.  Van een toeval gesproken.  We hebben hun, dorstig als ze waren, een aquarius te drinken gegeven.  Kort daarna vertrokken ze weer.  Ik moest nog eten maar ik zou ze dan wel weer inhalen.  Met hun zwaar beladen fietsen gaan ze immers minder snel.



In Châtellerault (82km) stuurde mijn GPS me de verkeerde richting uit.  Hoe het komt weet ik niet maar blijkbaar vond de GPS het nodig om een andere route te nemen.  Ik was ondertussen al op de oprit naar de péage van de autostrade.  Er stond nergens een verbodsteken en je kon ook niet zien dat er een autostrade lag (lange bocht aan bosrand).  Enfin, kaart er weer bijgenomen, want op dat kleine GPS-schermpje kan je je heel moeilijk oriënteren.  Bovendien weigerde de GPS om de oorspronkelijke route in zijn geheugen op te slaan.  Na over de vangrails te zijn gekropen reed ik terug naar de rotonde en wist ik al vrij vlug de weg naar de oorspronkelijke route te vinden.  En, toeval of niet, daar reden Gino en Dave toch wel zeker.  Zo zijn we dan samen verder gereden naar Dissay (100km).


Onderweg passeerden we de ruïne van Vieux-Poitiers, waar vroeger een amfitheater was.


En zelfs een groot meer met zowaar een 'plage'.


En aan de boorden van het meer was er zelfs een prachtige golf.  Maar aangezien wij geen handicap hebben, konden we daar uiteraard niks beginnen.  Vraag me dus ook niet hoeveel holes er waren.  Later als ik met pensioen ben en de benen al wat strammer worden, overweeg ik om te gaan golven ...



Juist voor Dissay moesten we nog een fikse helling op maar voor onze twee binken uit Oostende was dat uiteraard 'a piece of cake'.  Is het niet Gino ?
In Dissay nog samen een terrasje gedaan.  Drie cola's en een Perrier.  De waard verstond er zich niet aan.  Belgen die geen bier dronken.  Dat deed de patron uiteraard wel. Ik denk zelfs dat hij in zijn biervat gevallen was !
Om zeven uur aan ons hotel in Poitiers aangekomen en ondertussen ook al in de brasserie naast de deur gaan eten.  Kwestie dat we er kloek opstaan want morgen volgt een stevige rit van 135km.

Als nummer van de dag kies ik voor 'At Sea' van Ozark Henry.  Een West-Vlaming met een link naar Wetteren want zoon van Norbert Goddaer, vroegere directeur van de muziekacademie in Wetteren. Het is wat mij betreft één van de beste nummers van Piet Goddaer omdat het een speciale herinnering en betekenis voor me heeft.  Het is voor mij een heel emotioneel nummer.  Het doet me denken aan mijn schoonmoeder Godelieve.  Ik luisterde er veel naar in de periode dat ze overleed.  Een prachtig nummer voor een goed mens met een groot hart.


How does it feel 
to have a key but not a clue?
....
Give me a call 
there's so much I have to say 

3 opmerkingen:

  1. Was ik er maar bij op dat terrasje, dan verstond ik er mij misschien niet aan waarom hij geen "Duvel" verkocht

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Respect Carl !!!...ik volg je op de voet !!! grts
    Bart

    BeantwoordenVerwijderen