Gisterenavond zijn we nog smakelijk gaan eten in de 'Clos du Roy' in Saint-Emilion. Toen ik mijn stempel vroeg voor mijn Stempelboekje vroeg de eigenares van de zaak me mee naar een bovenzaaltje waar onderstaande schoorsteen stond met de St-Jacobsschelp. Als mensen horen dat je pelgrim bent krijg je altijd wel aangename reacties. Zoals ook nu dus.
Toen we nadien nog wat in Saint-Emilion wandelden kwamen we opnieuw de tweelingbroers Dees en Kris tegen. We hadden opnieuw een aangenaam gesprek en wandelden met hun mee naar hun slaapplaats in het plaatselijke parochiezaaltje. Zij zoeken steeds onderdak bij pastoors, in kloosters of in gekende refuges. Daar maken ze dan meestal zelf hun eten klaar of eten samen met de mensen die hun onderdak verschaffen. Dat contact vinden ze heel belangrijk. Voor hen maakt dat wezenlijk deel uit van hun pelgrimstocht. Zoals zij dat beleven : die passie ! Respect !
Omdat we maar om 8 uur ons ontbijt konden nemen was het al bijna half tien als we konden vertrekken. En toen was het al bakken in de zon. Het zou een bloedhete dag worden (tot 37°), eerst door het golvende landschap van de Saint-Emilion, nadien door de drukkend warme en ééntonige Landes.
Al na 14 km stak ik in Branne de Dordogne over via een typische metalen brug.
Zo nu en dan zag je in de verte één van de befaamde châteaux van deze wijnstreek.
Steeds maar zigzaggende op en af de wijnheuvels.
Na 43km over de Garonne waar het cruiseschip 'Cyrano de Bergerac' lag afgemeerd.
In het onooglijke Guilos (62 km) namen we onze dagelijks pic-nic. Ik was dringend aan rust toe want het was drukkend heet en geen spiertje wind. Het was vandaag niet echt mijn dag. Goed gedronken, een groot stuk baguette met Brie en honing en nog een extra banaan om weer op krachten te komen. Nadien wachtten immers nog 36km door de eindeloze en ééntonige Landes. Maar al na een tweetal kilometer kwam ik een Nederlands koppel tegen : Joram en Marlies. Zij zijn ook op weg naar Compostella en doen dit voor hun huwelijksreis. Als dat niet origineel is. Ik heb gans de rit tot Moustey met hun beiden afgelegd. Echt een toffe ervaring met deze sympathieke mensen.
Toen ik aan ons hotel aankwam, zag ik de eerste Compostela-gangers te voet. Een mevrouw uit Sint-Amandsberg en een koppel uit Woluwe. Zij vertrokken op 4 juni in Gent. De mevrouw doet dit om de droom van haar vader, die vijf jaar terug bij een verkeersongeluk om het leven kwam, waar te maken. Hij was immers al in voorbereiding voor deze tocht en zij wilde dit ter nagedachtenis voor haar vader doen. Zij gebruikt ook de wandelstokken van haar vader. Twee weken terug kwam ook haar zoontje van 5 jaar mee en dit weekend komt haar man hun begeleiden. Zij plannen om eind augustus in Compostela toe te komen. Hierbij vergeleken voel ik me maar een kleine jongen.
Als nummer van de dag kies ik voor 'Il Cantico delle Creature' van Angelo Branduardi. Twee jaar voor zijn dood in 1224, dicteerde Franciscus het
zogenaamde Zonnelied. Tegen deze tijd was hij bijna blind en zijn lichamelijke
conditie was slecht. Het lied heette lange tijd 'Het loflied der
schepselen' maar werd later 'Het Zonnelied' genaamd. In 2000 herschreef Angelo Branduardi dit Zonnelied in opdracht van de Italiaanse Franciscanen.
Ik draag dit lied op aan Dees en Kris, twee prachtige mensen die ik later nog hoop te ontmoeten.
Het Zonnelied
Allerhoogste, almachtige, goede Heer,
van U zijn de lof, de roem, de eer en alle zegening.
U alleen, Allerhoogste, komen zij toe
en geen mens is waardig U te noemen.
Geloofd zijt Gij, mijn Heer, met al uw schepselen,
vooral heer broeder zon, die de dag is,
en door wie Gij ons verlicht.
En hij is mooi en stralend met grote luister.
Van U, Allerhoogste, draagt hij het zinnebeeld.
Geloofd zijt Gij, mijn Heer,
door zuster maan en de sterren.
Aan de hemel hebt Gij ze gemaakt,
schitterend, kostbaar en mooi.
Geloofd zijt Gij, mijn Heer, door broeder wind
en door de lucht en de wolken,
het helder weer en ieder jaargetijde,
waardoor Gij uw schepselen in leven houdt.
Geloofd zijt Gij, mijn Heer, door zuster water,
die heel nuttig is, nederig, kostbaar en kuis.
Geloofd zijt Gij, mijn Heer, door broeder vuur,
door wie Gij voor ons de nacht verlicht.
En hij is mooi en vrolijk, stoer en sterk.
Geloofd zijt Gij, mijn Heer, door zuster aarde,
onze moeder die ons in leven houdt en leidt
en allerlei gewassen met kleurige bloemen
en kruiden voortbrengt.
Geloofd zijt Gij, mijn Heer, door hen
die vergiffenis schenken door uw liefde
en ziekte en verdrukking dragen.
Gelukkig zij die dat dragen in vrede,
want door U, Allerhoogste, zullen zij worden gekroond.
Geloofd zijt Gij, mijn Heer,
door onze zuster de lichamelijke dood,
waaraan geen levend mens ontsnappen kan.
Wee hen die sterven in doodzonde.
Gelukkig wie zij aantreft in uw allerheiligste wil,
want de tweede dood zal hun geen kwaad doen.
Loof en zegen mijn Heer
en dank en dien Hem met grote nederigheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten